Mírame...

Si... Ti!!

Mírame ós ollos como aquela noite na que me buscaches entre a multitude e non paraches ata asegurarte de que era eu a quen buscabas... Mírame ós ollos con esa luminosidade que nunca antes vira, con esa franqueza, con esas ganas de dicir algo pero sin dicir nada...

Mírame e regálalle ós meus ollos ese sorriso que provoca sorrisos , que engaiola, que pide a berros, pero inconscientemente, máis e máis motivos para seguir aí, formando parte desa expresión túa que me transmite só boas sensacións...

Mírame porque eu desta vez non baixarei a miña mirada... Mírame fixamente e verás que todo o que che digo sempre é sincero... Verás como son os meus ollos os que che falan desta vez sen eu dicir nada...

Mírame ós ollos e pídeme que che faga sorrir sen parar... Sei que podo facelo... Conseguino aquela noite sen darme conta... Se poño todo da miña parte, iso non o dubides, os sorrisos non te abandoaran nunca...

Mírame outra vez desa maneira, para que eses olliños teus se me craven de novo na ialma, para notar como as miñas meixelas se volven tornar vermellas, para conseguir facerme calar, tremer... Para bicarte coa miña mirada.