jueves, 25 de febrero de 2010

MicroRelato Alves...


El señor del interrogante no dejaba de especular sobre la necesidad de colocar el piano sobre la alfombra de césped artificial... Les explicaba a los empleados que no quería verlos correr de aquí para allá porque para subir el piano por las escaleras sólo habría que pasar el objeto con cuidado. Les prometía, también, un buen tazón de arroz si terminaban la faena bien, pero les advertía de que si el león de mármol que vigilaba las escaleras sufría un sólo rasguño se las verían con la serpiente de su mujer, que aunque se había ido a la playa -le encantaba ver subir la marea- pronto volvería.


(Palabras elegidas: marea, serpiente, león, arroz, pasar, subir, correr, césped, piano y especular)

MicroRelato Mary...

O teu puto ordenador estame dando unha dor de cabeza tan grande como cando non deixo de probar as colonias na perfumería... Tan grande que me fastidia máis que a pobreza mundial e os desenganos que me levei con algunhas persoas... Tan grande como cando papá me anda a tolear coa roupa, ou como cando me din que eu non entendo de amor... Mira se a dor de cabeza é grande que está poñendo en perigo a nosa amizade.


(Palabras elexidas: dor, amizade, amor, desenganos, eu, roupa, colonias, o teu puto ordenador, pobreza, azul, papá)


MicroRelato Tania...

Había visto a la vaca rosa tapando su ojo de chocolate porque no podía ver... Por ella ya había pasado mucha vida. Creo que tenía tantos años como la casa vieja en la que vivía, aquella que tenía el jardín como un cuadrado perfecto... Puede que incluso tuviese más años; no lo sé... Debería preguntárselo?


(Palabras elegidas: vaca, rosa, ojo, chocolate,ver, ella, casa ,vieja, cuadrado ,más)

MicroRelato Leti...

    -Niño, mientras yo paso la aspiradora ponte a jugar con el tren que te trajo el tío y deja la foto en su sitio. Ya sé que tienes hambre, pero tienes que esperar... Y si no, no hubieses roto el búho que nos había regalado la abuela. Vale que es horroroso -incluso más horroroso que aquella cazadora que te compró cuando vino la última vez de visita -pero como la tía eligió la caja que tenía la mariquita, nos tuvimos que conformar con el dichoso búho. Mira, hace tanto frío que se puso a nevar... Corre, ven, ven... Hasta la ardilla se ha escondido en su guarida. Me da que vamos a comer cocido con repollo, no tenías hambre??


(Palabras elegidas: repollo, ardilla, frio, mariquita, cazadora, búho, hambre, foto, tren, aspiradora)

MicroRelato Silvia...

Esos perros se asoman todos los días para ver si les has dejado algo de comida. Al fin sé que sientes un intenso dolor cuando vuelves a encontrarte a alguno abandonado en una carretera. Sé que tu sueño es que la gente empiece a darles el trato que se merecen... Sé que sabes que las risas, el entusiasmo de un niño cuando le regalan un animalito sólo dura unas horas, que después lo abandona allí donde los niños caprichosos abandonan todo lo que ya no les chista! Cada vez que me comentas noticias de este tipo, pienso que esos padres deberían comprarles mejor un perro, un oso, un conejo de peluche... Sé que pensabas que yo no te hacía caso cuando me comentabas estas cosas, pero ahora espero que entiendas que opino lo mismo que tú.


(Palabras elegidas: perros, dias, fin, dolor, sueño, risas, donde, noticias, conejo, yo)

miércoles, 24 de febrero de 2010

Al límite...

Hoy he llegado al límite; has conseguido sacarme de mis casillas como nunca nadie antes lo había hecho... He sido todo lo paciente que he podido contigo y te he dado miles, millones de oportunidades. Pero, aún así, tú has decidido seguir a tu bola, ignorando mis peticiones, incluso mis órdenes...

La verdad es que no sé lo que te crees, porque tan sólo eres un mero objeto! Alardeas de tu capacidad y después nunca estás a pleno rendimiento... Siempre buscas alguna excusa para desconectarte y mandar todo el trabajo hecho a la basura. Y eso, amigo mío, es algo que poco a poco ha conseguido desquiciarme.

Así que me estoy viendo en la obligación de arrinconarte o donar tu cuerpo vago y , a veces, repulsivo a la ciencia. Y esta vez no me valdrán esos pequeños momentos de lucidez con los que a veces intentas sorprenderme. Nada de eso...

Fíjate que esta mañana hasta me he llegado a plantear el liquidarte definitivamente. Y no te lo digo en broma... Sí, sí, eso mismo: liquidación definitiva con premeditación y alevosía!! Porque ya no es normal que hagas lo que te viene en gana siempre. Se suponía que la que mandaba era yo, no??

Claro, ahora te das cuenta de cuáles eran mis intenciones cuando te cogí después de abrir la ventana... Ojalá hubiese llevado a cabo mi plan sin vacilaciones! Ojalá te hubieses escacharrado contra el suelo y tus pedazos hubiesen volado a cualquier lugar maldito empujados por el viento!!

Definitivamente... estoy harta!! No puedo seguir a tu lado porque terminaré envenenándome y haciendo algo de lo que quizás, cuando recupere la razón, me arrepienta! Sólo te aviso de que la descabellada, pero factible idea del portátilcidio ronda sobre esta cabecita mía...

Y sólo te aviso de que el que avisa no es traidor!!